കുഞ്ഞു നക്ഷത്രം

അന്ന് രാത്രി ആകാശത്തിന്റെ അങ്ങേ ചെരുവിൽ ചന്ദ്രനോട് ചേർന്നു ഒരു കുഞ്ഞ് നക്ഷത്രം പിറവി കൊണ്ടു...!

നക്ഷത്രം തന്റെ കുഞ്ഞിക്കണ്ണുകൾ ചിമ്മി തുറന്നു താഴേക്കു നോക്കി.ഭൂമിയാകെ വെളിച്ചം കൊണ്ട് നിറഞ്ഞു നിൽക്കുകയാണ്.ഇടയ്ക്കങ്ങിങ്ങായി ചിലയിടങ്ങളിൽ അന്ധകാരത്തിന്റെ ക്രൂരമുഖവും.

അവൻ പേടിച്ചു വിറച്ചു. പക്ഷേ ചുറ്റും നിന്ന നക്ഷത്രക്കുഞ്ഞുങ്ങൾ അവനോടു സല്ലപിച്ചപ്പോൾ അവന്റെ പേടി പതിയെ മാറി, പിന്നീട് അവ ഓരോന്നും അവരവരുടെ സ്ഥാനത്തേക്ക് മടങ്ങിപ്പോയി.

കുഞ്ഞ് നക്ഷത്രം പിന്നെയും തനിച്ചായി..
അവൻ താഴേക്കു നോക്കി....
ഒരിടത്തു തെരുവു വിളക്കിന്റെ കീഴിൽ കുപ്പത്തൊട്ടിയിൽ കറുത്ത പ്ലാസ്റ്റിക് കവറിൽ പൊതിഞ്ഞൊരു വെള്ളത്തൂവൽ പോലെ എന്തോ ഒന്നവൻ കണ്ടു. അതിനു ചുറ്റും തെരുവ് നായ്ക്കൾ മണത്തും മുറുകിയും നടക്കുന്നു...

അത് ഞാനല്ലേ...??

കുഞ്ഞ് നക്ഷത്രത്തിന് സങ്കടം വന്നു.അവന്റെ കുഞ്ഞിച്ചുണ്ടുകൾ വിതുമ്പലടക്കാൻ പാടുപെട്ടു. അപ്പോഴതാ വിളക്കിന്റെ ചുവട്ടിൽ ഒരു തെരുവ് പെണ്ണ് തന്റെ കുഞ്ഞിന് മുല കൊടുക്കുന്നു....

സങ്കടം സഹിക്കാനാവാതെ അവന്റെ കുഞ്ഞിക്കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി

"എനിക്കും ഉണ്ടാവില്ലേ ഇങ്ങനെയൊരമ്മ..?? എന്തിനാണമ്മേ എന്നോടീ ക്രൂരത കാട്ടിയത്..?? എന്തിനാണെനിക്കീ ജന്മം നൽകിയത്..??

കാമം നിറഞ്ഞ നിന്റെ ഉടലിൻ ഒരു തുള്ളി ബീജമായ് ഞാൻ വന്നു ചേർന്നു പോയി...
എന്തിനാണമ്മേ ഇത്രയും നാളെന്നെ ചുമന്നിട്ടും
എന്നെ കൊന്നു തള്ളിയത്..???

എന്റെ കരച്ചിൽ കേട്ടിട്ട് അമ്മയ്ക്ക് സങ്കടം വന്നതേ ഇല്ലായിരുന്നോ...??

ഞാൻ ആ വയറിൽ ഭ്രൂണമായി വളരുന്ന കാലം അമ്മക്ക് എന്നോട് ഒരു സ്നേഹവും തോന്നിയിരുന്നില്ലേ..??

അമ്മേ...എന്തിനാണമ്മേ എന്നെ ക്രൂരമായി കൊന്നുകളഞ്ഞത്..??
ഈ ആകാശഗോളത്തിൽ നിന്നും ഞാൻ കാണുന്നുണ്ട്, എത്ര മനോഹരമാണ് ഭൂമി.എന്നെ ജീവിക്കാൻ അനുവദിക്കാമായിരുന്നി­ല്ലേ...??

തെരുവിന്റെ മടിത്തട്ടിൽ ഞാൻ ഉറങ്ങിയേനെ, കുഷ്ഠം പിടിച്ച കൈകൾ എന്നെ ചേർത്തു പിടിച്ചേനെ, ആരോടുമില്ലാത്തവർ എനിക്ക് താരാട്ട് പാടിയേനെ.. എന്നിട്ടും അമ്മ എന്തെ ഇരുളിന്റെ മറവിൽ എന്റെ കഴുത്തു മുറുക്കി കൊന്നിട്ടുപേക്ഷിച്ചത്...???

എനിക്കും ഉണ്ടായിരുന്നില്ലേ മോഹങ്ങൾ... ?
അമ്മയുടെ മാറിൽ ചേർന്നുറങ്ങാനും, അമ്മയുടെ കരലാളനങ്ങൾ ഏൽക്കാനും, അമ്മയുടെ സ്നേഹത്തിന്റെ ഊഷ്മളത അറിയാനും.എന്നിട്ടും എന്തിനാണമ്മേ എന്നെ അമ്മ നിഷ്കരുണം കൊലപ്പെടുത്തി ഈ തെരുവിന്റെ മാറിൽ വലിച്ചെറിഞ്ഞത്..???"

കുഞ്ഞ് നക്ഷത്രത്തിന്റെ തേങ്ങൽ കേട്ടു ഒരുപാടു നക്ഷത്രകുഞ്ഞുങ്ങൾ ഓടി വന്നു.അവനെ ചേർത്തു പിടിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു

"ഞങ്ങളിൽ പലരും നിന്നെപ്പോലെ തന്നെയാണ്... നിനക്ക് ഭൂമിയിൽ പിറക്കാനും നിന്റെ അമ്മയെ ഒന്നു കാണുവാനുമെങ്കിലും ഭാഗ്യം ലഭിച്ചില്ലേ..?
പക്ഷേ ഞങ്ങളിൽ പലരെയും ഗർഭത്തിനുള്ളിൽ വച്ചു തന്നെ കൊന്നു കളഞ്ഞു.....

നീ സങ്കടപ്പെടേണ്ടതില്ല,
ഇവിടെ ഭൂമിയെക്കാൾ മനോഹരമാണ്.. പ്രപഞ്ചമില്ലാതാവുന്നിടത്തോളം കാലം നമുക്കിവിടെ സുഖമായി ജീവിക്കാം.കണ്ണീരു തുടയ്ക്കൂ...
നക്ഷത്രക്കുഞ്ഞുങ്ങൾ കരയാൻ പാടില്ലെന്നാണ്.."

കൂട്ടുകാരുടെ വാക്കുകേട്ട് പാൽപല്ലു പോലും മുളയ്ക്കാത്ത മോണ കാട്ടി അവൻ ചിരിച്ചു...

അപ്പോൾ അങ്ങ് താഴെ ഭൂമിയിൽ തെരുവുവിളക്കിനു കീഴിൽ ഒരുകൂട്ടം നായ്ക്കൾ പിടിവലി കൂടുണ്ടായിരുന്നു ....

ചോരമണം മാറാത്തൊരു മാംസപിണ്ഡത്തിനു വേണ്ടി.....!