മുൻപൊരു നശിച്ച നിമിഷത്തിൽ എഴുതിയതാണ്.. ഇന്ന് വെറുതെ നോക്കിയപ്പോൾ ഭംഗി തോന്നി.. ഇതിവിടെയും കിടക്കട്ടെ..
"കണ്ണീരിന്റെ നടവഴികളില്‍ നിന്റെ കിനാവുകള്‍ പൊട്ടി ചിതറുന്നത്‌ കണ്ടപ്പോഴാണ്, ഗര്‍ത്തങ്ങളിലേക്ക് ഉള്‍വലിഞ്ഞു അസ്ഥിവാരം തോണ്ടുന്ന മനസ്സ് എന്നോട് മന്ത്രിച്ചത് "കിനാക്കളെ കോര്‍ത്ത്‌ ഒരു ഹാരമായ്‌ നിനക്ക് ചാര്‍ത്താന്‍ "
പക്ഷെ കോര്‍ത്തെടുത്ത കിനാക്കള്‍ക്ക് ശവമഞ്ചത്തില്‍ പറ്റി ചേര്‍ന്നിരിക്കുന്ന പൂവിന്റെ ഗന്ധമാണെന്നു തിരിച്ചറിഞ്ഞപ്പോള്‍ നിന്റെ ഹൃദയം തേങ്ങി.
അസുരന്‍ ചാര്‍ത്തുന്നതെല്ലാം ശവംനാറി പൂക്കള്‍ തന്നെയാണ് , അത് കൊണ്ടാണല്ലോ ഞാന്‍ അസുരന്‍ ആയത്..പുഞ്ചിരിയുടെ ഹാരം നിനക്ക് സമ്മാനിക്കാനിരുന്ന ഈ അസുരന്‍ ഇന്നു ഏകനാണ്..നിനക്ക് ഹാരം തീര്‍ക്കുന്നതിനിടയില്‍ ഞാന്‍ എന്നെ നഷ്ട്ടപ്പെടുത്തിയിരുന്നു...!
എന്റെ പ്രണയത്തിന്റെ ഗന്ധം ശവംനാറി പൂവിന്റെതാകാം ..അത് നിന്നെ വെറുപ്പിന്റെ തീരാക്കയത്തിലേക്ക് തള്ളിയിട്ടേക്കാം, എങ്കിലും ഞാന്‍ നിനക്ക് തന്നത് എന്റെ പ്രണയമാണ് ..ഗന്ധം സഹിച്ചു കൂടെ നില്‍ക്കുമെന്ന് കരുതിയ ഈ അസുരന്‍ വിഡ്ഢി..!
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ